στεφηπλόκος

-ον, Α

στεφανηπλόκος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στέφος «στεφάνη, στέμμα» + -πλόκος (< πλόκος < πλέκω), πρβλ. ιο-πλόκος. Το -η- τού τ. οφείλεται σε μετρικούς λόγους].